środa, 31 sierpnia 2011

Nasz pierwszy szlak, czyli dajcie mi tlenu

Jak już wspominałam w poprzedniej notce, zanim zameldowaliśmy się w schronisku, poszliśmy zaliczyć nasz pierwszy szlak. Bardzo blisko Jasper i naszego schroniska znajduje się bardzo charakterystyczny punkt Parku Narodowego, czyli góra Edith Cavell. Ma 3 363m n.p.m. i przez Indian nazywana jest Białym Duchem. Obecna nazwa została nadana w hołdzie brytyjskiej pielęgniarce, która pomagała w ucieczce więźniom w Belgii podczas niemieckiej okupacji podczas I Wojny Światowej.

poniedziałek, 29 sierpnia 2011

Droga do Rockies, czyli już jest niesamowicie

Wróciliśmy do cywilizacji :) W górach nie mieliśmy ani internetu, ani (w większości) zasięgu komórek, w schroniskach nie było bieżącej wody, więc powrót do Calgary i prawdziwy prysznic był bardzo przyjemnym doznaniem :) Rockies spełniły pokładane w nich oczekiwania, nawet chyba z nawiązką - to prawda co mówią, że tych widoków się już nie da wymazać z pamięci. Zdjęć mamy chyba ponad 400 z samych tych czterech dni :) Ale nie wrzucę wszystkich na bloga, bez obaw ;)

Wyruszyliśmy z Calgary dość mocno podekscytowani, czując, że oto właśnie nadszedł moment, kiedy sie zaczynają nasze prawdziwe wakacje. Plan był prosty, acz pełen niepewności - ile czasu nam zejdzie na zaplanowane szlaki? Czy nie napakowaliśmy za mocno "programu"? A może okaże się, że to jakieś badziewia, które machniemy raz-dwa i będzie trzeba kombinować co robić? Czy spotkamy zwierzaczory? Może będziemy mieć pecha i zwierzaczory nas ominą i nic nie zobaczymy... O co chodzi z tymi widokami, co możemy zobaczyć takiego, że wszyscy, ale to wszyscy nawet po latach opowiadają o nich z iskrzącymi oczami?
Przedsmak zaczął sie niedługo za Calgary, kiedy na horyzoncie zmajaczyły się potwory... góry znaczy się. Wielkie góry.



czwartek, 25 sierpnia 2011

Dzień dobry, Calgary!

Udało się, nikt nas nie okradł, nie zgwałcił, nie zgubili nam bagażu, nie zabłądziliśmy w drodze do hostelu, innymi słowy, jesteśmy cali i zdrowi w Calgary. Najpierw prawie zamordowałam Pana z Hostelu, który ignorował nasze dramatyczne dobijanie się do środka i odbierał nam wizję snu, ale jak już się pojawił to się tak naprzepraszał, ze aż nie miałam serca go ochrzanić tak jak to pierwotnie planowałam. Hostel jest w samym centrum, więc po wyjściu mamy widok na, nieco chaotyczne z tego punktu, downtown.

wtorek, 23 sierpnia 2011

Greyhound, czyli dawajcie prąd!


Miał być prąd. I Wi-Fi. I mniej siedzeń. I więcej miejsca na nogi. I wygodne fotele.

Nie wiem czemu, ale na długie trasy Greyhound puszcza autobusy z lat 90tych, z idiotycznie wyprofilowanymi fotelami, które bardzo chcą ci złamać kark. Do Winnipeg w takowym jechaliśmy i dzielnie przed złamaniem karku się obroniliśmy. W Winnipeg przeniesiono nas do autokaru z XXI wieku, niemniej prądu i wi-fi nadal nie ma, więc na każdym dłuższym postoju wyruszamy na polowanie, coby podładować laptopa i móc dalej oglądać seriale ;)

Stacje Greyhounda w miejscowościach mniejszych niż Winnipeg (czyli wszystkich dotychczasowych ;)) wyglądają jak koszmar senny PRLu i w nocy efekt jest naprawdę niesamowity, a jeszcze lepszy rano jak zaspany i z lekka wkurwiony Pan Sklepowy wyrzuca "towar" na ladę. Inne twarze niż w Toronto, więcej białych i Indian, nie spodziewałam się, że aż tylu Indian zobaczę. Niestety nie wyglądają jak Winnetou, bizona na bank by nie złapali, a jeden miał delirium. Piszę to półżartem, więc proszę mi rasizmu nie imputować :) Wydaje mi się jednak, że polityka wyrzutów sumienia ma podobny efekt jak u Aborygenów - czy ktoś ma wiedzę jak to wygląda w Kanadzie ze stosunkami kanadyjsko-indiańskimi?

Trzeba przyznać, że wyjątkowo bezproblemowo się jedzie, ludzie całkiem dobrze wychowani, z małymi wyjątkami, jednak nie uprzykrzającymi podróży. Krajobraz się zmienił z lasów i jezior na pola i płaskość, a Google Maps mówi, że preria jeszcze przed nami. Minus taki, że nie można się zatrzymać gdzie się chce i zdjęć robić, a stacje i okolice nie dają mi natchnienia.

Jutro z rana lądujemy w Calgary, a póki co machamy z trasy :)

wtorek, 16 sierpnia 2011

Umiemy robić zdjęcia!!!

Dzięki pomocy kolegi Kuby Ł. w końcu nauczyliśmy się robić zdjęcia nowym obiektywem! :) DZIĘ-KU-JE-MY! :))) W ten weekend byliśmy w kotydżu kolegi i Koala znalazł funkcję mirror lockup, o której wspominał kolega Kuba, co spowodowało mały wybuch szału i pstrykanie wszystkiego co popadnie ciesząc się, że działa ;)   Później musiałam wykasować połowę, bo po cholerę mi pięć zdjęć tej samej budki na ptaki...

piątek, 12 sierpnia 2011

Wakaje 2011, czyli podbój Zachodniego Wybrzeża

No, części zachodniego wybrzeża. No dobra, małej części. DOBRZE, małej, kanadyjskiej części ;) A do tego najpiękniejsze parki narodowe i mnóstwo kilometrów do upchnięcia w nieco ponad trzy tygodnie. Innymi słowy - oto nasz plan. Niedokończony jeszcze w 100%, ale już mi tylko bodaj 5 dni zostało do ogarnięcia.

piątek, 5 sierpnia 2011

Zoo, czyli obrazki

Dzisiaj będzie obrazkowo, bo cały czas walczę z wakacjami i choć jestem już blisko ogarnięcia tego na tyle, żeby spłodzić całego posta, to jeszcze chwilę muszę nad tym posiedzieć.
W zeszłą niedzielę wybraliśmy się do Zoo jak już wspominałam. Zoo w Toronto jest naprawdę sympatycznie rozwiązane, na sporym kawałku ziemi, z całkiem sensowną ilością miejsca dla zwierzaków.